گرد آورده ی «علی بن شاكر مودب لیثی واسطی» كه در سال 457 هجری از تالیف آن فارغ شده و ان را در سی باب به ترتیب حروف تنظیم كرده است.[1] این كتاب در تهران چاپ سنگی شده است.[2].
مصادر نهج البلاغه، ج 1، ص 69.
عبدالجبار الرفاعی، معجم المطبوعات العربیه فی ایران، الطبعه الاولی، موسسه الطباعه و النشر، وزاره الثقافه و الارشاد الاسلامی، 1414 ق. ص 110.